เฮ็ดหน้าซั่มง่ำคอยบ่าวร่องคำอยู่ริมบึง
สาวโพนทอง รำพึ่ง คิดถึงผู้บ่าว เคยเว้าคำมั่น
งานงิ้วปีกลาย หนาวลมห่มเสื้อให้กัน
ปีนี้หนาวจนสั่น ลืมนัดลืมวัน อยู่หน้าหอโหวดด
โพดโพแท้นอ น้ออ้าย
สิบอกพ่อพลาญชัย หักคออ้ายซะบ้อ
มานัดน้อง ปล่อยให้ยืน เก้อรอ
หรือมีใหม่ เดินควงแล้วน้อ ยืนน้ำตาคลอ รอคอยอ้าย
หลายเทื่อครั้ง ได้นั่งสามล้อวนบึงเอิ้นต่าว
เห็นอ้ายกับเขาควงแขนต่อหน้า ขาน้องล่าล่อย
ตั้วให้ค้อย คอย คอย คอย คอย คอย คอย
คอย คอย คอย คอย
ยืนงอยหอโหวด น้ำตาโยดไหลย่าว
โอ้ผู้บ่าว เมืองน้ำดำบ่เม่นคนเดิม
ลืมรักเก่าเราเริ่ม ไปควงสาวสุวรรณคนซึ้ง
ทิ้งสาวโพนทอง ยืนฮ้องไห้ จนไหลถ่วมบึง
บ่เหลือฮักแม้เพียงครึ่ง งานงิ้วจึง เป็นหม้ายอ้ายลืม
ซึมจนเศร้า มาแพ้สาวสุวรรณเบิ๊ดท่า
สาธุเด้องานงิ้วปีหน้า ให้ลูกสมหวัง
ให้ซุกหลัง ซุกใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่
เด้อพ่อพลาญชัย ให้ลูกแน่เด้อ
โอ้ผู้บ่าว เมืองน้ำดำบ่เม่นคนเดิม
ลืมรักเก่าเราเริ่ม ไปควงสาวสุวรรณคนซึ้ง
ทิ้งสาวโพนทอง ยืนฮ้องไห้ จนไหลถ่วมบึง
บ่เหลือฮักแม้เพียงครึ่ง งานงิ้วจึง เป็นหม้ายอ้ายลืม
ซึมจนเศร้า มาแพ้สาวสุวรรณเบิ๊ดท่า
สาธุเด้องานงิ้วปีหน้า ให้ลูกสมหวัง
ให้ซุกหลัง ซุกใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่ ใส่
เด้อพ่อพลาญชัย ให้ลูกแน่เด้อ
เด้อพ่อพลาญชัย ให้ลูกสักคน